گروه فرهنگ و هنر: اینکه «تاریخ معلم انسان‌هاست» چه اندازه در فضای آموزشی ما جدی گرفته می‌شود؟ این سوال که می‌تواند مبدا یک پژوهش و برنامه‌ریزی جدی برای اهمیت دادن به آموزش تاریخ در فضای رسمی و غیررسمی باشد، از جهات متعددی قابل بررسی و پیگیری است. امروز که مساله جهاد تبیین از سوی رهبر انقلاب به عنوان امری فوری و قطعی مطرح شده است، ارجاع به آموزش تاریخ جدی‌تر از همیشه باید پیگیری شود. در این مسیر ۲ نوع آموزش می‌تواند موثر باشد؛ آموزش‌های رسمی و آموزش‌های غیررسمی. در آموزش‌های رسمی که از طریق مدارس هدایت می‌شود، معمولا مقدماتی در شرح تاریخ ارائه می‌شود که چیزی فراتر از آموختن نام سلسله‌ها نیست. در این مدل آموزش وقایع کمتر جلب توجه می‌کند. تجربه نیز نشان داده این نوع آموزش، آموزش‌ موثری نیست. در آموزش‌های غیررسمی اما دست تولید‌کننده محتوا باز است؛ علاوه بر اینکه می‌تواند محتواهای جدی‌تر و فراوان‌تری را تولید کند، امکان توزیع متناسب و بهتر را هم می‌تواند در برنامه داشته باشد. 

وقتی رهبر انقلاب در سخنرانی 14 خرداد امسال برای شناخت غرب و مواجهه‌های متناقضش در باب حقوق بشر و مسائل دیگر به ۳ قرن بهره‌کشی از جوامع و ملت‌های دیگر ارجاع می‌دهند، گزاره «کتاب بخوانید ان‌شاءالله، این حقایق را بیشتر از نزدیک درک کنید» را به شکل یک مطالبه جدی مطرح می‌کنند. جالب آنکه در این بخش از سخنان رهبری، مخاطبان‌شان نیز جوان‌ها هستند: «جوان‌های ما این را توجه کنند: غربی‌ها 3 قرن دنیا را غارت کردند؛ ۳ قرن! دنیا را غارت کردند. از شرق آسیا، از اندونزی، از فیلیپین، از نپال، از شبه‌قاره‌ هند بگیرید تا آسیای مرکزی و آسیای غربی و تا شمال آفریقا، بخش‌های مغرب آفریقا و تا سراسر آفریقای سیاه؛ غربی‌ها ۳ قرن اینها را غارت کردند؛ به اینجا اکتفا نکردند، آمریکای جنوبی را هم دست گذاشتند، آنجا را هم غارت کردند؛ قاره‌ آمریکا را! قاره‌ آمریکا هم صاحبانی داشت، تمدنی داشت، ملت‌هایی داشت؛ اینها با حیله‌های گوناگون، که همه‌ اینها در تاریخ‌های دقیق مشخص است؛ کتاب بخوانید ان‌شاءالله، این حقایق را بیشتر از نزدیک درک کنید، فاجعه آفریدند».

متولیان فرهنگی اما فرصت‌های کم‌نظیری برای ارائه خوب و مناسب تاریخ دارند؛ فرصتی که پیش‌تر در اختیار نبود یا ظرفیت کمتری برای آن وجود داشت. امروز با استفاده از ظرفیت‌های چندرسانه‌ای و بستری که تلفن همراه در اختیار کاربران قرار می‌دهد، می‌شود تولیدات مؤثری را در این حوزه ارائه داد. به عنوان مثال پادکست ظرفیت خوبی برای طرح مباحث تاریخی است. پادکست‌‌ها معمولا به صورت سریالی منتشر می‌‌شوند و کاربرها می‌‌توانند آنها را دنبال کنند و از مطالب جدید آن باخبر شوند. اصطلاح پادکست برای مجموعه فایل‌‌های صوتی دیجیتال که در شبکه‌‌های اجتماعی به اشتراک گذاشته می‌‌شود به کار ‌می‌رود. بسیاری از شخصیت‌ها و موقعیت‌های تاریخی را می‌توان با هزینه‌ای پایین از طریق پادکست معرفی کرد. قالب مستند هم ظرفیت دیگری است. قالب‌های دیگری نیز وجود دارند که به فراخور توسعه شبکه‌های اجتماعی گاه جان می‌گیرند و بعد کنار می‌روند تا به قالبی تازه جا دهند. در واقع نباید غفلت کرد و نسبت به این ظرفیت‌های موجود بی‌تفاوت بود. 

موسسات و نهادهای فرهنگی باید اهمیت تبیین به واسطه آموزش تاریخ را متوجه باشند و از هزینه کردن برای آن نهراسند. در شرایطی که فیک‌نیوزها هر روز به واسطه شبکه‌های اجتماعی در حال تولید اخبار جعلی و حتی تحریف‌های تاریخی گسترده هستند، نمی‌توان متقابلا اقدام درخوری صورت نداد. باید از همه ظرفیت‌های موجود بهره مناسب را برد و در تبیین تاریخ کوشید، چرا که امروز یکی از مهم‌ترین ابزارهای جهاد تبیین که خود دستاورد بزرگی است، آموزش دقیق و درست تاریخ است. هم امام خمینی(ره) و هم آیت‌الله خامنه‌ای از آشناترین افراد به مسائل تاریخی، گذشته ملت‌ها و حقایق جهان بوده و هستند. 

 رهبر انقلاب در کمتر سخنرانی‌ای است که ارجاعات تاریخی نداشته باشند. رهبر انقلاب در یکی از گفت و شنود‌های‌شان با دانشجویان در پاسخ به یکی از سوال‌های دانشجویان به مطالعه تاریخ توصیه می‌کنند: «من کلا به جوان‌ها، بویژه به دانشجویان و طلاب توصیه می‌کنم که آگاهی‌های خودشان را افزایش دهند. بسیاری از این کجروی‌هایی که شما ملاحظه می‌کنید، ناشی از کمبود آگاهی است. نسل امروز - بویژه نسل جوان ما - باید از تاریخ کشورش اطلاع داشته باشد؛ بویژه از زمان مشروطیت به این طرف را بداند... شما باید بویژه تاریخ رژیم گذشته را بدانید. نسل امروز ما درست نمی‌داند که انقلاب اسلامی چگونه این کشور را از چنگال آن رژیم خلاص کرده است... شما باید اینها را بدانید. شما باید تاریخ کودتای رضاخان در اسفند ۱۲۹۹، بعد رسیدنش به سلطنت در ۱۳۰۳، بعد جانشین شدن محمدرضا را بدانید». این توصیه و توصیه‌های مشابه در گفتارهای رهبر انقلاب فراوان تکرار شده و بی‌تردید نسبت مهمی با موضوع جهاد تبیین دارد. 

گروه بین‌الملل: بعد از تجاوز اخیر رژیم صهیونیستی در منطقه دریایی مورد مناقشه با لبنان و ورود کشتی تولید و ذخیره گاز متعلق به شرکت یونانی توسط اسرائیل به میدان «کاریش»، مساله ترسیم مرزهای دریایی میان لبنان و فلسطین اشغالی بار دیگر در کانون توجهات قرار گرفته و تبدیل به یکی از اولویت‌های مسؤولان لبنانی شده است. همزمان با تحرکات سیاسی و دیپلماتیک مقامات لبنانی، تحمیل معادله بازدارندگی حزب‌الله لبنان در برابر اقدام تجاوزکارانه رژیم صهیونیستی، بار دیگر اثبات کرد که مقاومت لبنان محکم‌ترین سد در برابر هر گونه توطئه و تجاوز خارجی است. 

به گزارش «وطن‌امروز»، «نبیه بری» رئیس‌ پارلمان لبنان دیروز اعلام کرد یکشنبه یا دوشنبه هفته آینده میانجی‌ آمریکایی به بیروت سفر خواهد کرد تا مناقشه این کشور با رژیم صهیونیستی را بررسی کند. طبق گزارش پایگاه خبری «العهد»، سفر «آموس هوکستین» میانجی آمریکایی و فرستاده ویژه وزارت خارجه آمریکا در امور انرژی، برای حل اختلاف بین رژیم صهیونیستی و لبنان درباره اکتشاف و تولید گاز در میدان گازی «کاریش» از طریق گفت‌وگو خواهد بود. «بنی گانتس» وزیر جنگ رژیم صهیونیستی روز دوشنبه درباره مسائل پیش‌آمده با لبنان اذعان کرده بود اختلاف با این کشور بر سر اکتشاف گاز از دریا در چارچوب مذاکرات و گفت‌وگو با میانجی‌گری ایالات‌متحده آمریکا حل خواهد شد. 

بین لبنان و مناطق تحت اشغال رژیم صهیونیستی، منطقه مورد مناقشه‌ای به مساحت ۸۶۰ کیلومتر مربع وجود دارد که بر اساس نقشه‌های مورد پذیرش و مقبول نزد سازمان ملل، این منطقه سرشار از نفت و گاز است. 

روز یکشنبه روزنامه لبنانی النهار از ورود یک کشتی «اسرائیلی» برای استخراج و ذخیره‌سازی گاز مایع به میدان «کاریش» که منطقه مورد مناقشه این رژیم با کشور لبنان است، خبر داده بود. 

این اقدام رژیم صهیونیستی باعث واکنش‌های بسیاری در لبنان شد. «نجیب میقاتی» نخست‌وزیر پیشبرد امور این کشور، تجاوز رژیم صهیونیستی به منابع آبی لبنان را امری بی‌نهایت خطرناک توصیف کرد؛ امری که می‌تواند به ایجاد تنش‌هایی با عواقب نامعلوم منجر شود. 

«میشل عون» رئیس‌جمهور لبنان نیز خاطرنشان کرد هر گونه اقدام اسرائیل در منطقه مورد مناقشه به منزله اقدام خصمانه است. نمایندگان جنبش حزب‌الله لبنان نیز تاکید کردند اجازه نخواهند داد رژیم صهیونیستی در این منطقه اقدام به اکتشاف گاز کند. 

در این میان رژیم صهیونیستی که طی چند روز گذشته هیچ واکنش رسمی به تجاوز خود در منطقه مورد مناقشه با لبنان نداشت، از طریق برخی مسؤولانش اعلام کرد کشتی حفاری یونانی از خط 29 و مرزهای جنوب لبنان عبور نکرده و حتی به آن نزدیک نیز نشده است. این کشتی همچنین وارد میدان گازی کاریش نشده است. 

این موضع‌گیری مسؤولان صهیونیست علامت سوال‌هایی به وجود می‌آورد مبنی بر اینکه آیا تل‌آویو بعد از درک خطر تجاوزات خود در مرزهای دریایی لبنان اقدامات خصمانه‌اش را متوقف کرده یا اینکه قصد دارد همچنان به شکل تدریجی و محتاطانه در منطقه مورد مناقشه نفوذ کند؟

در پی تحولاتی که در دوره اخیر در پرونده ترسیم مرزهای دریایی میان لبنان و فلسطین اشغالی به وجود آمده و بعد از هشدارها و تهدیداتی که حزب‌الله و شخص سیدحسن نصرالله در این زمینه مطرح کرده‌اند، مشخص شد معادله بازدارندگی لبنان در برابر دشمن صهیونیستی ثابت بوده و رژیم صهیونیستی نیز از خطرات دور زدن این معادله کاملا آگاه است. همین مساله موجب شده صهیونیست‌ها تحرکات خود در منطقه مورد مناقشه با لبنان را کنترل کنند. البته این بدان معنا نیست که تمایل رژیم صهیونیستی برای تصرف ثروت‌های دریایی لبنان کاهش یافته است و هر تصمیم اشتباه از جانب مسؤولان لبنانی، فرصتی تازه برای تشدید تجاوزات صهیونیست‌ها خواهد بود. 

 

* مقاومت؛ ناجی حاکمیت و حقوق لبنان در  برابر خارجی‌ها

اما مهم‌ترین سوالی که در این زمینه به وجود می‌آید این است: مسؤولان لبنانی چه اقدام عملی برای مقابله با تجاوزات رژیم صهیونیستی در منطقه مورد مناقشه در نظر گرفته‌اند و آیا این بار نیز مقاومت مسؤول دفاع از حاکمیت و حقوق لبنان خواهد بود؟ «ابراهیم امین» تحلیلگر برجسته لبنانی و سردبیر روزنامه الاخبار در گزارشی به همین مساله پرداخت و نوشت عملکرد دولت‌های مختلف لبنان و مؤسسات وابسته به آن و همچنین سیاستمداران این کشور نشان می‌دهد پرونده‌های حساسی همچون درگیری با رژیم صهیونیستی هیچ‌گاه به عنوان یک پرونده واقعی در اولویت مقامات و مسؤولان لبنانی نبوده است. حتی ده‌ها سال است ارتش لبنان از ترس آمریکا نمی‌تواند اتاق‌هایی برای نظارت و رصد تحرکات سیاسی و رسانه‌ای و اقتصادی و نظامی رژیم صهیونیستی تشکیل دهد اما در این میان مقاومت تنها طرف لبنانی است که پرونده درگیری با دشمن اشغالگر را با همه جزئیات و بند به بند در اولویت قرار داده و طی 20 سال گذشته هیچ تحرک سیاسی و رسانه‌ای و اقتصادی و نظامی و غیرنظامی از جانب اسرائیل علیه لبنان وجود ندارد که خارج از محدوده تحقیق و پیگیری‌های مقاومت باشد. هر چند بسیاری از رسانه‌ها در لبنان تلاش می‌کنند قدرت مقاومت را نادیده بگیرند اما مقاومت اسلامی لبنان صاحب یک دستگاه اطلاعاتی بزرگ است که به شکل دقیق تحرکات دشمن را زیر نظر قرار داده به طوری که حتی خود رژیم صهیونیستی اعتراف می‌کند حزب‌الله علاوه بر قدرت نظامی، دارای توانمندی‌های انسانی و فنی و اطلاعاتی است که به آن اجازه می‌دهد وضعیت اسرائیل را چه در سطح نظامی و چه سیاسی و چه سایر سطوح به شکل دقیق مورد بررسی قرار دهد. در همین زمینه لازم است بررسی کنیم که رژیم صهیونیستی طی چند روز گذشته در تجاوز به منطقه مورد مناقشه با لبنان در عمل چه اقداماتی انجام داده و واکنش مسؤولان لبنانی چه بوده است.

- در وهله نخست رئیس‌جمهور لبنان از فرماندهی ارتش خواست اطلاعات دقیقی درباره مکانی که کشتی یونانی وارد آن شده، در اختیار وی قرار دهد. فرماندهی ارتش نیز اطلاع داد کشتی حفاری مذکور به مرز مستقیم منطقه مورد مناقشه وارد نشده است. 

- در وهله دوم برای منابع مقاومت مشخص شد کشتی مذکور در مرزهای خط 29 قرار نگرفته و این به معنای آن است که دشمن صهیونیستی به خودی خود در تحریک لبنان زیاد پیشروی نکرده است. البته علت این امر، آن نیست که مقامات سیاسی رژیم صهیونیستی تحت فشارهای آمریکا یا سازمان ملل قرار گرفته‌اند و قصد تجاوز به منطقه مورد مناقشه را ندارند، بلکه عقب‌نشینی اسرائیل از مواضع خصمانه خود در نتیجه توصیه محافل امنیتی و نظامی رژیم صهیونیستی است که پیش از این هشدار داده بودند هر گونه محاسبات اشتباه، امکان ورود به یک تقابل مستقیم با حزب‌الله را به وجود می‌آورد؛ بویژه که حزب‌الله امکاناتی در اختیار دارد که می‌تواند حتی در دریا منافع اسرائیل را مورد هدف قرار دهد. 

- شرکت‌های خارجی که قصد همکاری با رژیم صهیونیستی جهت حفاری و اکتشاف در منطقه مورد مناقشه را دارند، بعد از تهدیداتی که حزب‌الله مطرح کرده، پیشاپیش با مقامات صهیونیست توافق کرده‌اند به سمت مناطقی که ممکن است موجب تحریک طرف لبنانی شود حرکت نکنند. 

-  منابع آگاه گزارش می‌دهند برخی به مقامات صهیونیست اطلاع داده‌اند حزب‌الله در برخورد با واقعیت‌هایی که حاکمیت لبنان را تهدید می‌کند، بسیار جدی است، بنابراین دشمن صهیونیست متوجه شده موفقیت مقاومت برای یکپارچه کردن موضع رسمی لبنان جهت مقابله با تجاوزات اسرائیل در منطقه مورد مناقشه کار دشواری نیست و حزب‌الله می‌تواند جهت ایستادگی در برابر تجاوزات صهیونیست‌ها در هر نقطه از منطقه مورد مناقشه علیه اسرائیل اقدام کند. 

این مساله‌ای است که دشمن صهیونیست بخوبی آن را درک کرده، بویژه بعد از شفاف‌سازی‌ها و تهدیدهای پی‌درپی رهبران حزب‌الله و شخص سیدحسن نصرالله. همچنین طبق گزارش‌هایی که اخیرا رسانه‌ها و کارشناسان صهیونیستی منتشر کرده‌اند، حزب‌الله امکانات بسیار پیشرفته‌ای در اختیار دارد که می‌تواند دورترین اهداف دریایی ثابت و متحرک در سراسر دریای مدیترانه و نه فقط سواحل فلسطین را مورد هدف قرار دهد. 

این شواهد نشان می‌دهد رژیم صهیونیستی قبل از انجام تحرکات متجاوزانه خود در منطقه دریایی مورد مناقشه با لبنان و همه جاه‌طلبی‌های سیاسی و اقتصادی خود در این منطقه، اول به موضع مقاومت توجه می‌کند و می‌داند حزب‌الله با توانایی و درک بالای خود از شرایط می‌تواند در هر کجا و هر زمانی ابتکار عمل را به دست بگیرد. به همین دلیل است اسرائیل تلاش دارد با احتیاط از مواضع خصمانه خود در منطقه دریایی مورد مناقشه عقب‌نشینی کند و منتظر رویدادهای جدید در پرونده ترسیم مرزهای دریایی بماند.

بوریس جانسون، نخست‌وزیر انگلیس در آستانه برگزاری جلسه رای اعتماد یا عدم اعتماد به وی که نتیجه رسوایی‌های «پارتی گیت» بود، در دیدار با نمایندگان محافظه‌کار تلاش کرد با دادن وعده‌هایی نظر آنها را برای ندادن رای عدم اعتماد جلب کند. با این حال به نظر می‌رسد اقدام جانسون در این مقطع تنها فرار از شکست بوده و اوضاع برای نخست‌وزیر انگلیس چندان امیدبخش نیست. به گزارش «وطن‌امروز»، خبرگزاری «ان‌تی‌وی» آلمان در گزارشی نجات بوریس جانسون از رای عدم اعتماد را یک پیروزی موقت ارزیابی کرد که بزودی می‌تواند دوباره به شکست منجر شود. دوشنبه‌شب در جلسه استیضاح جانسون در پارلمان انگلیس، عدم اعتماد به وی با 211 رأی مخالف و 148 رأی موافق، رأی نیاورد. نخست‌وزیر انگلیس در صورتی ناگزیر به کناره‌گیری می‌شد که دست‌کم 180 نفر از نمایندگان پارلمان به او رأی عدم اعتماد می‌دادند. اخیراً انتشار نتیجه تحقیقات رسوایی‌های برگزاری پارتی‌های ضد قواعد کرونایی در «داونینگ استریت» بشدت بوریس جانسون را تحت فشار قرار داده است. نخست‌وزیر انگلیس پس از انتشار گزارش رسوایی‌های پارتی‌گیت توسط «سوگری»، کارمند ارشد دولتی، بار دیگر عذرخواهی کرد اما همچنان استعفا و کناره‌گیری را رد کرد. بر اساس قوانین فعلی حزب محافظه‌کار، با پیروزی جانسون، دیگر تلاشی برای برکناری او به مدت یک سال وجود نخواهد داشت. 

با این حال خبرگزاری «ان‌تی‌وی» آلمان در گزارشی آینده بوریس جانسون را همچنان نامشخص ارزیابی کرده و در مطلبی نوشته است: شورش درون‌حزبی علیه جانسون فعلا شکست خورده است اما روزهای نخست‌وزیر بریتانیا هنوز شمارش می‌شود. جلسه رای عدم اعتماد به جانسون نشان داد نخست‌وزیر از چه حمایت کمی بین هم‌حزبی‌های خود برخوردار است. این واقعیت که برخی توری‌ها همچنان به جانسون وفادارند نیز به این دلیل است که هنوز جانشینی در بلوک‌های اصلی برای وی وجود ندارد. در ادامه این مطلب آمده است: با وجود شکست رای عدم اعتماد به جانسون اما آینده این سیاستمدار محافظه‌کار در انگلیس همچنان نامشخص است. به نظر می‌رسد این رای‌گیری آسیب شدیدی به وی وارد کرده است. جانسون با بیش از 40 درصد آرای مخالف در گروه خود، نتیجه بدتری نسبت به «ترزا می» ‌سلف خود گرفت که سال 2018 در اوج مناقشات برگزیت با رای عدم اعتماد روبه‌رو شد. بر اساس قوانین حزب محافظه‌کار، اکنون ممکن است برای یک دوره 12 ماهه، دیگر رای عدم اعتماد علیه جانسون وجود نداشته باشد اما قوانین را می‌توان تغییر داد و فشار بر جانسون احتمالاً به هر طریقی افزایش می‌یابد. ما دیدیم که ترزا می ‌هم 6 ماه پس از فرار از رای عدم اعتماد مجبور به استعفا شد. مجله محافظه‌کار «اسپکتیتور» نیز در گزارشی نوشت به گفته برخی متحدان، جانسون بزودی می‌تواند «نان تست» شود (در انگلیس، زمانی که دوران حرفه‌ای یک سیاستمدار به پایان می‌رسد، از این اصطلاح استفاده می‌کنند.) 

جانسون خود از یک نتیجه خوب پس از رای‌گیری صحبت کرد که به زعم وی با آن دولت اکنون می‌تواند اختلافات بر سر نقش رهبری خود را پشت سر بگذارد اما به ندرت کسی خریدار اظهارات وی بود. جز چند استثنا، تیترهای روزنامه‌های بریتانیا برای نخست‌وزیر بعد از رای‌گیری ویرانگر بود. روزنامه تایمز «یک پیروز زخمی» را تیتر کرد. در صفحه اول روزنامه دیلی‌تلگراف هم آمده بود «پیروزی توخالی، محافظه‌کاران را متلاشی می‌کند». هر دوی این روزنامه‌ها محافظه‌کار هستند. روزنامه لیبرال چپ «گاردین» هم نوشت جانسون به‌رغم تحقیر رأی‌گیری همچنان به قدرت می‌چسبد. 

«ان‌تی‌وی» آلمان در بخش دیگری از این مطلب نوشت: بحث‌ها درباره نقش رهبری جانسون پایان نخواهد یافت. انتخابات میان‌دوره‌ای قرار است 23 ژوئن در ۲ حوزه انتخابیه انگلیس برگزار شود که در هر دوی آنها شکست محافظه‌کاران پیش‌بینی می‌شود. رهبر این حزب (بوریس جانسون) که اکنون دیگر به عنوان تضمینی برای موفقیت در انتخابات تلقی نمی‌شود، بلکه به طور فزاینده‌ای به عنوان باری بر دوش حزب است، احتمالا مسؤول این امر شناخته می‌شود. علاوه بر این، یک کمیته پارلمانی در حال حاضر در حال بررسی این مساله است که آیا جانسون عمدا درباره جریانات «پارتی گیت» دروغ گفته است، چرا که وی در ابتدا برگزاری میهمانی‌های ضدقواعد کرونایی را انکار می‌کرد. نکته مثبت برای جانسون این است که تا به حال هیچ جانشین محبوب و مشخصی برای وی یافت نشده است. البته تا به حال «جرمی هانت» وزیر سابق بهداشت و «تام گوندانت» رئیس کمیته روابط خارجی هم کلاه خود را در رینگ رقابت با جانسون انداخته‌اند. «لیز تراس» وزیر خارجه انگلیس هم فرصت‌هایی را برای وارد شدن به این میدان برای خود می‌بیند.

گروه سیاسی: منابع غربی از دستیابی به پیش‌نویس قطعنامه‌ای ضد ایرانی خبر داده و اعلام کردند پیش‌نویس روز گذشته به آژانس تسلیم شد. آنچه از این پیش‌نویس توسط رسانه‌های غربی درز پیدا کرده، حاکی از این است که لحن این قطعنامه توصیه‌ای بوده و همچنین خبری از ارجاع پرونده به شورای امنیت در کار نیست. 

به گزارش «وطن‌امروز»، خبرگزاری فرانسه دیروز گزارش داد منابع دیپلماتیک گفتند ایالات متحده و 3 کشور اروپایی طرف توافق هسته‌ای ایران (انگلیس، فرانسه و آلمان) پیش‌نویس قطعنامه‌ای را به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تسلیم کرده‌اند که در آن تهران را به دلیل عدم همکاری با آژانس مورد انتقاد قرار داده‌اند. یک دیپلمات اروپایی به خبرگزاری فرانسه گفت: «این قطعنامه که نخستین قطعنامه از ژوئن ۲۰۲۰ است، از ایران می‌خواهد با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی با تمرکز بر ردیابی اورانیوم غنی‌شده در ۳ سایت اعلام‌نشده در این کشور همکاری کند». طبق این گزارش، تاریخ رای‌گیری هنوز مشخص نیست اما به گفته یکی از دیپلمات‌ها، باید روز پنجشنبه برگزار شود. همچنین در این راستا، «استفانی لیختن‌اشتاین» خبرنگار اتریشی نشریه «فارین پالیسی» در توئیتی اعلام کرد مطلع شده قطعنامه ضد ایرانی ارائه شده از سوی آمریکا و ۳ کشور اروپایی عضو برجام به شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی چهارشنبه عصر یا صبح پنجشنبه به رای گذاشته خواهد شد. وی در ادامه نوشته لحن این پیش‌نویس ملایم است و در آن هیچ اشاره‌ای به ارجاع این موضوع به شورای امنیت سازمان ملل نشده است. گفتنی است پیش از این خبرگزاری رویترز هفته گذشته در گزارشی اعلام کرد آمریکا و تروئیکای اروپا پیش‌نویس قطعنامه‌ای را برای ارائه به نشست آتی شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تهیه کرده‌اند که از ایران درخواست می‌کند به سوالات پادمانی آژانس فورا پاسخ دهد. در پیش‌نویس این قطعنامه آمده است: شورای حکام از ایران می‌خواهد فوری برای اجرای تعهدات قانونی‌اش اقدام و بدون اتلاف وقت به پیشنهاد مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برای همکاری بیشتر جهت شفاف‌سازی و حل‌وفصل مسائل باقیمانده پادمانی عمل کند. 

 

* پیام قطعنامه چیست؟

درباره تصمیم واشنگتن و شرکا برای اقدام علیه ایران در شورای حکام این نکته قابل ذکر است که در برهه فعلی که مذاکرات وین از اسفند سال گذشته به واسطه عدم اراده سیاسی دولت بایدن با وقفه مواجه شده و چشم‌انداز حصول توافق هر روز کمرنگ‌تر از قبل می‌شود، آمریکا با استفاده از اهرم حقوقی آژانس قصد دارد این پیام را به تهران بفرستد که احتمال استفاده از این ظرفیت در صورت شکست گفت‌وگوها وجود دارد تا به این وسیله یک امتیاز بزرگ از ایران دشت کند و کشورمان از شروط خود برای احیای برجام دست بکشد، البته ایالات متحده می‌داند در حال حاضر توان ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت سازمان ملل را ندارد، چرا که رای روسیه و چین را با خود ندارد، چه اینکه مسکو و پکن بشدت از رویکرد اخیر دولت آمریکا در مذاکرات عصبانی هستند و به طور علنی با آن مخالفت کرده‌اند. همچنین از آنجا که هیچ گزینه و آلترناتیوی برای شکست احیای برجام متصور نیست، طرف غربی نمی‌تواند فاز تقابل با ایران را به سمت حداکثری شدن ببرد و به اصطلاح همه پل‌های پشت سر را خراب کند، حتی همین قطعنامه ظاهرا ضعیف هم بدون تبعات نیست و ایران به وضوح هشدار داده عواقب قطعنامه علیه ایران در آژانس دامن بانیان آن را خواهد گرفت. 

 

* مخالفت مجدد مسکو

«میخائیل اولیانوف» نماینده روسیه در سازمان‌های بین‌المللی مستقر در وین، بار دیگر تاکید کرد مسکو هرگز با قطعنامه ضد ایرانی در نشست شورای حکام آژانس اتمی همراهی نمی‌کند. اولیانوف بامداد سه‌شنبه در توئیتر خود نوشت: «بیش از پیش مشخص است قصد شرکت‌کنندگان غربی در مذاکرات وین برای تصویب قطعنامه‌ای علیه ایران در اجلاس فعلی شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، برای برجام بسیار مخرب است». وی با اشاره به تصمیم احتمالی انگلیس، فرانسه، آلمان و آمریکا برای صدور قطعنامه‌ای علیه ایران در نشست شورای حکام تاکید کرد: «روسیه به هیچ‌وجه خود را با چنین قطعنامه‌ای همراه نخواهد کرد». 

 

* قطعنامه صادر شود، در مذاکرات تجدیدنظر می‌کنیم

رئیس کمیسیون امنیت‌ملی و سیاست‌خارجی مجلس شورای اسلامی درباره احتمال صدور قطعنامه علیه کشورمان در جلسه آینده شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گفت: اینکه غربی‌‌ها در مذاکرات نمی‌توانند به نتایج مطلوب خودشان دست پیدا کنند و امتیازات بیشتر از جمهوری اسلامی بگیرند و آژانس و گزارش آن را به ابزاری برای فشار به جمهوری اسلامی تبدیل کرده‌اند، قطعا پاسخی قوی دریافت خواهند کرد. اگر قطعنامه صادر شود حتما در فرآیند مذاکرات برجامی با 1+4 تجدیدنظر خواهیم کرد. وحید جلال‌زاده در گفت‌وگو با تسنیم، با اشاره به سفر مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به سرزمین‌های اشغالی عنوان کرد: آژانس برای بار چندم اثبات کرد به جای اینکه سازمان فنی باشد، تبدیل به سازمانی سیاسی شده است. نماینده ارومیه در مجلس تصریح کرد: متاسفانه قبل از اینکه گزارش اصلی آژانس منتشر شود، آقای گروسی در پارلمان اروپا مواضع خودش علیه ایران را اعلام کرد، یعنی گزارش قبل از اینکه به صورت رسمی منتشر شود، در پارلمان اروپا از زبان آقای گروسی به اطلاع آنها رسانده شد و این موضوع نشان داد آنها به دنبال حقیقت نیستند. رئیس کمیسیون امنیت‌ ملی و سیاست ‌خارجی مجلس با بیان اینکه تصویب قانون اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها در مجلس، تکلیف دولت‌ها برای مقابله با زیاده‌خواهی‌های غربی‌ها را روشن کرده است، اضافه کرد: انتظار امروز نمایندگان مجلس از دولت این است که قانون اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها را اجرایی کند. نمایندگان در این قانون تمام تلاش‌شان این بود به جاده یکطرفه بهره‌برداری از پروتکل الحاقی پایان دهند، لذا دولت را مکلف کردیم در یک بازه زمانی اگر تحریم‌ها برداشته نشد، باید به اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی پایان داده شود. 

جلال‌زاده تصریح کرد: گزارشات اخیر مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نشان می‌دهد رفتارهای مسالمت‌آمیز کشورمان با آژانس تاکنون نتیجه عکس داده است، لذا نمایندگان مجلس از دولت درخواست دارند پاسخ قاطعی به آژانس داده شود. 

***

گروه بین‌الملل: شلوغ‌ترین بهار تصمیم‌سازان بین‌المللی، همزمان با خزان نظام جهانی حاکم از راه رسیده است. این یعنی بحران جدی است. از نیمه دوم قرن بیستم که نظام فعلی توسط فاتحان جنگ دوم جهانی بر دنیا حاکم شد، تا امروز بی‌سابقه بوده که در یک بازه زمانی تقریبا یک‌ماهه شاهد چنین ترافیکی در برگزاری مهم‌ترین همایش‌ها، مجامع و محافل بین‌المللی سالانه، دوره‌ای یا مناسبتی با حضور رهبران ملی و پیشاهنگان فراملیتی عرصه‌های مختلف باشیم؛ آن هم با دستورکارهایی اضطراری برای تصمیم‌گیری‌‌های عاجل درباره بحران‌های جهانی که یکی پس از دیگری سر برمی‌آورند؛ همه‌گیری، مرگ‌و‌میر و وحشت عمومی، ناکارآمدی دولت‌ها و سرپیچی روزافزون اجتماعی، گرانی سوخت، انرژی و غذا، بر هم خوردن توازن ژئوپلیتیک و مختل شدن دیپلماسی. بحران‌هایی که این بار فقط دامن اهالی فقیرتر کره خاکی در کشورهای به اصطلاح جهان سومی را نمی‌گیرند، بلکه سراغ به اصطلاح جهان اولی‌های آمریکایی و اروپایی هم می‌روند. امسال برای نخستین‌بار بود که ۲ محفل اصلی آنچه هیات‌مدیره نظام بین‌المللی غرب‌محور خوانده می‌شود، یعنی اجلاس مجمع جهانی اقتصاد در داووس سوییس و نشست سری گروه بیلدربرگ، در فاصله کمتر از 2 هفته از یکدیگر برگزار شدند. حدود ۲ هفته پیش نخستین اجلاس حضوری- غیرآنلاین - داووس پس از 3 سال وقفه به خاطر شیوع کرونا در حالی که از ژانویه به میانه بهار منتقل شده بود برگزار شد. در نخستین روزهای خرداد به قول گزارشگر شبکه یورونیوز، شاهد بی‌ربط‌ترین و غیر‌متعارف‌ترین گردهمایی در کوهستان‌های سوییس طی نیم‌قرن اخیر بودیم که المپین‌ها به جای مناظر معمول کوهستان‌های برفی با مناظر سرسبز و آفتاب گرم مورد استقبال قرار گرفتند. حتی عنوان نشست داووس 2022 نیز حکایت از اضطراری بودن اوضاع سلطه‌گران داشت: «تاریخ در نقطه عطف؛ سیاست حکومت‌ها و راهبردهای تجاری». 

 از یک سو تارنمای رسمی داووس برگزاری این دوره را مقارن با مهم‌ترین لحظه ژئوپلیتیک و ژئواکونومیک جهان طی 3 دهه گذشته دانسته و از سوی دیگر «بورگ برند» رئیس مجمع جهانی اقتصاد (WEF) و برگزار‌کننده اجلاس 2022، اعتراف کرده بود که به‌رغم حل مهم‌ترین چالش‌های جهانی که به زعم او همه‌گیری، بحران آب و هوایی و توفان ژئوپلیتیک متعاقب حمله (روسیه) به اوکراین هستند، همکاری جهانی دیده نمی‌شود. ضمنا از محتوای فوروم (میزگرد)‌های داووس چنین برمی‌آمد که بحران انرژی و بحران گندم (غذا) را هم باید به مشکلاتی که بر دوش نظم جهانی رو به افول آمریکایی سنگینی می‌کنند، افزود. 

در این میان اوایل هفته جاری هم شاهد برگزاری شصت‌وهشتمین نشست بیلدربرگ در واشنگتن پس از ۳ سال وقفه بودیم. گروه بیلدربرگ سال 1954 میلادی در هتلی به همین نام در شهر اوستربیک هلند ایجاد شد و بنیانگذارانش مدعی بودند که به دنبال ایجاد ساز‌و‌کاری برای بررسی مسائل فی‌مابین آمریکای شمالی و اروپا هستند تا از وقوع یک جنگ جهانی دیگر جلوگیری کنند اما به مرور تبدیل به دولت سایه سلطه جهانی شده است. امسال به‌خاطر سری بودن میهمانان ویژه و مباحث مطرح شده در این نشست‌ها، برخلاف سایر اجلاس بین‌المللی از سال 2020 که پاندمی کرونا رسما مورد تایید قرار گرفت، امکان برگزاری آن به صورت مجازی (آنلاین) بدون حضور فیزیکی شرکت‌کنندگان وجود نداشت. این در حالی است که قبل و بعد از نشست‌های «داووس» و «بیلدربرگ»، در فاصله تقریبا یک ماه، شاهد گردهمایی اضطراری وزرای خارجه جی 7 و فوروم سنت‌پترزبورگ 2022 بوده و خواهیم بود. اولی اواخر اردیبهشت در وایزنهاوس در شمال آلمان برگزار شد و در آن به طور ویژه جنگ اوکراین و بحران‌های انرژی و غذا با حضور وزرای خارجه 7 کشور به اصطلاح صنعتی آمریکا، انگلیس، فرانسه، آلمان، کانادا، ژاپن و ایتالیا - در غیاب معنادار 7 کشور کاملا صنعتی دیگر یعنی چین، روسیه، هند، کره‌جنوبی، برزیل، استرالیا و هلند- مورد بررسی قرار گرفت. دومی یعنی گردهمایی بین‌المللی سنت‌پترزبورگ، مهم‌ترین مجمع اقتصادی قطب نوخاسته اوراسیا و در حقیقت پاسخ ائتلاف شرقی به رهبری روسیه و چین به اجلاس داووس است. فوروم سنت‌پترزبورگ SPIEF از 17 سال پیش که مستقیما زیر نظر کرملین برگزار می‌شود، تبدیل به آوردگاه اقتصادی مهم بخش‌های دولتی و خصوصی اوراسیایی‌ها شده است. این نشست امسال 25 تا 28 تیر (15 تا 18 ژوئن) با وجود اعمال شدیدترین تحریم‌های تاریخی علیه یک کشور که غرب به روسیه تحمیل کرده، با حضور 10 هزار رهبر و مقام سیاسی و اقتصادی و فعالان و مدیران عرصه‌های مختلف از 120 کشور جهان برگزار می‌شود. جالب اینکه صدها شرکت‌کننده غربی از کشورهای تحریم‌کننده روسیه در میان دعوت‌شدگان دیده می‌شوند. برگزاری نشست‌های مزبور در یک مقطع فشرده یک‌ماهه گویای حساسیت روزهای فعلی برای تصمیم‌سازان شرقی و غربی است تا بلکه کشتی خود را از توفان تحولات پرشتاب جهانی عبور دهند. این همان پیچ تاریخی است که می‌تواند سرنوشت دنیا را دگرگون سازد. ناگفته نماند نخستین اجلاس سران ناتو پس از آغاز جنگ اوکراین نیز که قرار است 29 و 30 ژوئن (8 و 9 تیر) با شمایلی تازه و با حضور نخست‌وزیران ژاپن و رژیم صهیونیستی در مادرید، پایتخت اسپانیا برگزار شود، به شکلی عجیب دستورکار اصلی خود را از نشست اخیر بیلدربرگ واشنگتن خواهد گرفت که به زعم کارشناسان، امنیتی‌ترین ترکیب مدعوان را در تمام ادوار معاصر به خود می‌بیند.

 

* شورای جنگ بیلدربرگ ۲۰۲۲

گروه بیلدربرگ، نشست سری بدنامی است که تا همین یک دهه پیش، برگزارکنندگانش که مشخصا مرتبطان حلقه اشرافیت اروپایی بویژه خاندان‌های سلطنتی انگلیس و هلند و همین‌طور پیشاهنگان کنوانسیون صهیونیسم بین‌الملل هستند، حتی از اطلاع‌رسانی عادی درباره زمان و مکان برگزاری، مدعوان دانه‌درشت و موضوعات مطرح‌شده در نشست‌های سالانه سر باز می‌زدند. طی 10 سال اخیر رئیس کمیته برگزار‌کننده بیلدربرگ، «کونت آنری دو کاستریز» اشراف‌زاده فرانسوی بوده است که مثل 5 سلف پیش از خود لقب سلطنتی دارد. 

در واقع در نتیجه افشاگری‌های خبرنگاران مستقل و اعتراضات مردمی در غرب بود که اندک نوری به تاریکخانه بیلدربرگ تابانده شد و ما امروز به طور ویژه به این محفل آنگلوصهیونیستی می‌پردازیم. با این حال هنوز هم اطلاع‌رسانی برگزار‌کنندگان آن از معرفی محورهای مباحث کارگروه‌های نشست‌های سالانه فراتر نمی‌رود و همچنان نام شخصیت‌های مهم و محتوای مباحثی که در آن مطرح می‌شود، محرمانه است، اگرچه به لطف توجه روزافزون افکار عمومی، خبرنگاران و فیلمبرداران، لحظات ورود و خروج شخصیت‌های ویژه به محل اجلاس را شکار می‌کنند. 

به عنوان مثال، در حاشیه نشست امسال که 2 تا 5 ژوئن (1۵-1۲ خرداد) در میان شدیدترین تدابیر امنیتی در هتل «ماندرین اورینتال دی‌سی» در واشنگتن دی‌سی، پایتخت آمریکا برگزار شد، تصاویر هنری کیسینجر 99 ساله که پای ثابت بیلدربرگ در دهه‌های اخیر بوده، شکار شد. همچنین «جاش فریدمن» خبرنگار بدون مرز آمریکایی نیز تصاویر «مارک روته» نخست‌وزیر هلند که چند بار در بیلدربرگ شرکت کرده را به همراه وزیر خارجه‌اش «ووپکه هوکسترا» شکار کرد. 

بر اساس اعلان تارنمای رسمی بیلدربرگ، اجلاس 2022 واشنگتن با حضور ۱۲۰ چهره برجسته از ۲۱ کشور جهان شامل سران ناتو، سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا)، سازمان اطلاعات انگلیس، شورای امنیت ملی آمریکا، 2 نخست‌وزیر اروپایی، هنری کیسینجر و چند میلیاردر و سرمایه‌گذار حوزه فناوری برگزار شده است. 

به نوشته «چارلی اسکلتون» روزنامه‌نگار آمریکایی، بیلدربرگ گاهی اوقات به عنوان یک اجلاس گفت‌وگومحور یا تصویری دیوانه‌وار از نظریه‌پردازان توطئه نادیده گرفته می‌شود اما در واقع این یک نشست دیپلماتیک بزرگ است که امسال مانند همیشه سیاستمداران ارشد ۲ سوی آتلانتیک، از وزیر بازرگانی آمریکا گرفته تا رئیس شورای اروپا، در آن شرکت کردند. 

او می‌نویسد بسیاری این اجلاس را که به طور سالانه در کشورهای مختلف برگزار می‌شود، یک داووس قدیمی‌تر و کم‌‌‌زرق و برق‌تر می‌دانند اما ارتباطات آتلانتیکی برگزار‌کنندگان بیلدربرگ با هسته سخت حاکمیت‌های آمریکا و انگلیس و آنچه غرب خوانده می‌شود، ابعاد دیگری به این نشست سری می‌دهد. 

در اوضاع آشفته فعلی دنیا از سر‌گیری اجتماع بیلدربرگی‌ها پس از 3 سال (2 دوره وقفه) از پایتخت آمریکا، حوالی ساختمان پنتاگون و با حضور لشکری از شخصیت‌های رده بالای ناتو، معنایی روشن دارد؛ غرب برای یک جنگ جهانی آماده می‌شود!

روزنامه گاردین گزارش خود درباره بیلدربرگ 2022 را چنین آغاز می‌کند: «کنفرانس واشنگتن، یک شورای عالی جنگ است که توسط ینس استولتنبرگ، دبیرکل ناتو رهبری خواهد شد».

«مکس بلومنتال» خبرنگار و فیلمساز آمریکایی در صفحه توئیتری خود درباره این نشست نوشت: «من سعی کردم وارد هتل ماندارین محل مخفی نشست بیلدربرگ شوم. [ویلیام] برنز، رئیس سیا و [جیک] سالیوان و کمپبل مدیران شورای امنیت ملی، بورلا مدیرعامل فایزر، پیتر تیل، کیسینجر و نخبگان رسانه‌ای در آنجا حضور دارند تا درباره اوکراین و اقتصاد جهانی صحبت کنند. [نشست] کاملا محرمانه است». 

لیست شرکت‌کنندگان اجلاس امسال همچنین مملو از مشاوران نظامی بود که یکی از آنها رئیس سابق ستاد مشترک پنتاگون و تعدادی دیگر از چهره‌های ماشین جنگی آمریکا از جمله «جیمز بیکر» رئیس «دفتر شوم» موسوم به دفتر برآورد شبکه در پنتاگون  است. 

در شرایطی که نظام جهانی دستخوش تلاطم زیادی شده، مباحث بیلدربرگ تغییری کاملا تهاجمی پیدا کرده‌ است. در آخرین کنفرانس بیلدربرگ در مونتروی سوییس (۲۰۱۹) عناوین خوشبینانه‌ای شامل «یک نظم راهبردی باثبات» و «اتفاقات بعدی اروپا چیست؟» به چشم می‌خورد اما دستور اجلاس امسال نشان‌دهنده آشوب و بحران بود. در صدر این دستور کار عنوان «بازآرایی‌های جهانی» قرار داشت و بعد از آن هم عناوین «چالش‌های ناتو» که بزرگ‌ترین‌شان اوکراین است، قرار داشت. عناوینی چون «استمرار حکمرانی دولت‌ها» و بحث عام «روسیه» که گویی چون بغضی در گلوی غربی‌ها گیر کرده نیز حکایت از حساسیت پیچ تاریخی امروزین برای بیلدربرگی‌ها دارد. 

به نوشته تارنمای رسمی اجلاس، نشست بیلدربرگ 2022 به موضوعاتی شامل اصلاحات ژئوپلیتیک، چالش‌های ناتو، چین، آرایش مجدد هند- اقیانوس آرام، رقابت فنی چین و آمریکا، روسیه‌، تداوم دولت و اقتصاد، اختلال در سیستم مالی جهانی، انتشار اطلاعات نادرست، امنیت و پایداری انرژی، سلامتی پس از همه‌گیری، تکه‌تکه شدن جوامع دموکراتیک، جهانی‌زدایی و اوکراین بود. 

بر اساس گزارش گاردین از بیرون محل اجلاس در واشنگتن، چندین چهره کارشناس در حوزه‌های روسیه و اوکراین از جمله «اوکسانا مارکارووا» سفیر اوکراین در آمریکا و مدیر عامل شرکت نفت و گاز دولتی اوکراین که رابطه تنگاتنگ مالی با خانواده بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا دارد، «سلست والاندر» معاون امنیت بین‌المللی وزیر دفاع آمریکا و «نادیا شادلو» معاون مشاور سابق امنیت ملی آمریکا که دارای کرسی در کمیته هدایتی برگزیده بیلدربرگ است هم در اجلاس امسال حضور پیدا کردند و در کنار آنها «کریستیا فریلاند» معاون دارای تبار اوکراینی نخست‌وزیر کانادا هم شرکت داشت. 

برای این اجلاس اتاق کنفرانسی با صفحه‌های ویدئویی برای حضور مجازی برخی شخصیت‌ها در نظر گرفته شد و به احتمال زیاد «ولودیمیر زلنسکی» رئیس‌جمهور اوکراین در این اجلاس به صورت مجازی شرکت کرده است. چند روز قبل از آن، زلنسکی با یکی از چهره‌های بیلدربرگ و نماینده اطلاعاتی آمریکا، «آلکس کارپ» که مدیر شرکت بدنام Palantir (پالانتیر)، از شرکت‌های حوزه نظارت و تجزیه و تحلیل داده وابسته به سازمان «سیا»ست، ملاقات کرد. 

بر اساس توئیت معاون نخست‌وزیر اوکراین، شرکت پالانتیر که توسط یک میلیاردر نزدیک به بیلدربرگ، «پیتر تیل» راه‌اندازی شد، با ارائه حمایت دیجیتالی از ارتش اوکراین موافقت کرده است.

 

* ارتباطات آتلانتیکی 

حاضران در نشست بیلدربرگ از افشای هر گونه جزئیات این نشست بر اساس قانون چتم هاوس منع شده‌اند و با اینکه در برخی از این نشست‌ها افراد مرتبط با رسانه‌ها هم حضور داشته‌اند، آنها نیز هیچ نکته‌ای از نشست بیلدربرگ را در رسانه‌ها بیان نکرده‌اند. امروز حتی مطبوعات غربی هم اشاره دارند که بیلدربرگ یک مشترک اطلاعاتی آنگلوساکسون (آمریکایی و انگلیسی) است که از اواسط قرن بیستم کلید خورده و به همین خاطر تحولاتش محرمانه و دور از چشم رسانه‌ها نگه داشته می‌شود. 

ترکیب کنفرانس امسال، به رهبری «ویلیام برنز» رئیس سیا، این ریشه‌ها را منعکس می‌کند. برنز سفیر سابق آمریکا در روسیه بوده و تنها چند ماه قبل از اینکه جو بایدن به او سمت فعلی‌اش را بدهد، به عضویت کمیته هدایت بیلدربرگ انتخاب شده بود و پس از آن او محتاطانه از کرسی خود استعفا کرد. ۴ مقام ارشد اطلاعاتی فعال دیگر نیز در این مراسم شرکت کردند: رئیس ستاد ارتباطات دولتی انگلیس، مدیر آژانس اطلاعات خارجی فرانسه (د ژ اس ا)، «جن ایسترلی» مدیر آژانس امنیت سایبری و امنیت زیرساخت آمریکا و البته «جیک سالیوان» مشاور امنیت ملی بایدن. «دیوید پترائوس» (مدیر اسبق سیا) و «جان ساورز» (مدیر اسبق سازمان ام‌آی‌۶) که اکنون به ترتیب از اعضای هیات مدیره بیلدربرگ و بریتیش پترولیوم هستند هم در این مذاکرات شرکت کردند. 

طبق گزارش گاردین، سازمان‌دهندگان این نشست می‌گویند دلیل این ممنوعیت، نه رازداری، بلکه حریم شخصی مدعوان است. حاضران در این نشست آزادانه و بدون حضور رسانه‌ها و بدون هیچ محدودیت و معذوریتی درباره تحولات مختلف به اظهارنظر می‌پردازند. این اظهارات ممکن است در تضاد با موضع‌گیری‌های رسمی این افراد باشد و به همین دلیل چنین ممنوعیتی وضع شده است. برگزارکنندگان این نشست تا سال‌های پایانی قرن بیستم، کنفرانس مطبوعاتی ترتیب می‌دادند اما با توجه به اینکه جزئیات قابل توجهی از این نشست در اختیار خبرنگاران قرار نمی‌گرفت، استقبالی از نشست‌های مطبوعاتی آن هم نشد. «ویسکونت اتی ین داوینیون» که مدتی ریاست گروه بیلدربرگ را بر عهده داشت، درباره نگاه حامیان تئوری توطئه به این نشست می‌گوید: «برگزاری این گونه نشست‌ها که حاضران در آن بتوانند آزادانه درباره همه چیز اظهارنظر کنند، قطعا هزینه‌هایی هم خواهد داشت و بخشی از این هزینه را هم حامیان دیدگاه تئوری توطئه به ما تحمیل می‌کنند. چنین امری هم اجتناب‌ناپذیر است اما چندان به آن اهمیت نمی‌دهیم. همیشه و در همه حال افرادی هستند که با این نگاه به تحولات اطراف خود می‌نگرند اما واقعیت این است که نمی‌توان کنترل تمام اتفاقات را در دست داشت».

دوسوم شرکت‌کنندگان اجلاس واشنگتن 2022 از اروپا و بقیه از آمریکای شمالی بودند و تقریباً یک‌چهارم از حوزه سیاست و دولت و بقیه از حوزه‌های دیگر در این نشست حضور پیدا کردند. از جمله دیگر شرکت‌کنندگان مهم نشست امسال واشنگتن «پاول آخلایتنر» رئیس هیأت مدیره دویچه بانک، «والی ادیمو» معاون وزیر خزانه‌داری آمریکا، «خوزه مانوئل آلبارس» وزیر خارجه اسپانیا، «آیدا اوخن» عضو پارلمان دانمارک، «اُدره آزولِه» دبیرکل یونسکو‌، «آلبرت بورلا» مدیرعامل فایزر، «کورت کمپبل» هماهنگ‌کننده امور هند و اقیانوس آرام در شورای امنیت ملی کاخ سفید، «برنارد امی» مدیرکل وزارت نیروهای مسلح فرانسه، «کریستیا فریلند» معاون نخست‌وزیر کانادا و «بن هاجز» فرمانده نظامی آمریکا در اروپا و البته همان‌طور که اشاره شد «هنری کیسینجر» هستند که این آخری به طور باورنکردنی در ۹۹ سالگی در این نشست حضور یافته است. این نظریه‌پرداز یهودی ژرمن‌تبار روابط بین‌الملل از سال ۱۹۵۷ در اجلاس بیلدربرگ شرکت ‌کرده و می‌توان گفت نام او معادل بیلدربرگ است. در عین حال او استاد «کلاوس شواب» رئیس اجرایی مجمع جهانی اقتصاد داووس بوده که با این حساب، بر هر دوی این نشست‌ها نفوذ فکری دارد. از طرف دیگر خود کیسینجر را می‌توان برکشیده بیلدربرگ (تحت کنترل خاندان بانکدار یهودی صهیونیست روتشیلد) و شورای روابط خارجی آمریکا (تحت کنترل خاندان یهودی صهیونیست راکفلر) دانست. از آنجا که او نگاهی رئالیستی به هژمونی آمریکایی دارد، پیش‌بینی این موضوع چندان دشوار نیست که او این دیدگاه را به بیلدربرگی‌ها القا کرده است که راه انداختن یک جنگی جهانی جدید برای حفظ سلطه آمریکا بر نظم جهانی ضرورت دارد؛ ایده‌ای که از اساس با هدف اعلانی راه‌اندازی اجلاس بیلدربرگ تناقض دارد و نشان می‌دهد موجودیت غرب به بن‌بستی جدی برخورده است. 

***

15 سال پیش که نشست بیلدربرگ در استانبول برگزار می‌شد، روزنامه وطن ترکیه فاش کرد برای نخستین‌بار پس از انقلاب اسلامی در آن یک میهمان از ایران هم حضور دارد. 

 البته طی 5 دهه پس از انقلاب، تکنوکرات‌ها و اقتصاددان‌های ایرانی‌ زیادی عمدتا با تابعیت کشورهای غربی در این محفل بدنام نظام سلطه آنگلوصهیونیستی شرکت کرده‌اند اما بهار سال 1386 (مه 2007) حضور دکتر محمود سریع‌القلم که آن زمان یک مقام رسمی نظام جمهوری اسلامی محسوب می‌شد در این نشست، بدعتی عجیب به شمار می‌رفت، اگرچه خیلی زود مشخص شد او در نشست بیلدربرگ سال پیش از آن نیز حضور یافته بود. 

استاد علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی در آن زمان مشاور ارشد مرکز تحقیقات استراتژیک (پژوهشکده مجمع تشخیص مصلحت نظام) به ریاست حسن روحانی، دبیر پیشین شورای عالی امنیت ملی بود. 

روزنامه ترکیه‌ای وطن آن روز نوشت: «از یک استاد ایرانی برای شرکت در این اجلاس دعوت به عمل آمده و این نمایانگر طرح مساله ایران در اجلاس است».

عجیب آنکه سریع‌‌القلم که حالا نامش به عنوان یک مهره معتمد نظام سلطه مطرح شده بود، طی چند سال پس از شرکت در نشست بیلدربرگ، مدارج ترقی را در ساختار سیاسی و تصمیم‌سازی کشورمان با سرعت بیشتری پیمود و تبدیل به عقل منفصل رئیس‌جمهور بعدی ایران شد که همان رئیس سابقش در مرکز تحقیقات استراتژیک بود؛ عقلانیتی که به دنبال حل‌وفصل مسائل کشور در خارج بود. 

استاد غیرمقیم دانشگاه اقتصاد و روابط بین‌الملل آسیر ایتالیا همچنین به سمت رئیس مرکز پژوهش‌های علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه ارتقا یافت، در حالی که عضویت در انجمن مطالعات بین‌الملل (آمریکا) و شورای دستور کار جهانی مجمع جهانی اقتصاد (داووس سوییس) از طرف غربی‌ها به او هدیه شد. 

همزمان با افشای حضور سریع‌القلم در بیلدربرگ استانبول 2007 توسط رسانه‌های ترک، «آلکس جونز» مجری و روزنامه‌نگار آمریکایی مشهور ضد جریان اصلی، فاش کرد او سابقه حضور در نشست بیلدربرگ اتاوای 2006 را هم داشته است. آن زمان جونز در تارنمای خود prisonplanet نوشت اوایل ماه ژوئن 2006 به قصد جمع‌آوری اطلاعاتی درباره گروه بیلدربرگ به کانادا سفر کرده و به اسنادی محرمانه دست یافته است، از جمله فهرست دعوت‌شدگان به اجلاس کانادا (8 الی 11 ژوئن 2006) که در آن نام محمود سریع‌القلم نیز در کنار کسانی چون «هنری کیسینجر» وزیر خارجه پیشین ایالات متحده و شاخص‌ترین دیپلمات صهیونیست جهان طی 7 دهه اخیر به چشم می‌خورد. طبق اساسنامه بیلدبرگی‌ها، به خاطر محرمانه بودن نشست‌ها، شرکت‌کنندگان حتی اگر در کشور خود یا سازمان‌های بین‌المللی مقامی رسمی داشته باشند، صرفا با عنوان شخصی خود در آن شرکت می‌کنند و از این رو به کنوانسیون‌های ملی یا بین‌المللی کشور یا سازمان متبوع خود متعهد نیستند. 

با این حال این پیش‌شرط با قوانین کشورمان سازگاری نداشت و تخلفی بود که هیچ‌گاه از سوی مقامات امنیتی و قضایی ذی‌ربط در جمهوری اسلامی مورد تعقیب قرار نگرفت. 

 آنچه اما حساسیت‌ها نسبت به افشای حضور سریع‌القلم در بیلدربرگ کانادا را در کنار شخصیت‌هایی مثل هنری کیسینجر و «ریچارد پرل» (مشاور سیاسی جنگ‌طلب وقت پنتاگون در دولت جرج بوش) به اوج رساند، تعیین محور بحث «اهداف هسته‌ای ایران» در نشست سال 2006، متعاقب حمله آمریکا به افغانستان و عراق؛ آن هم در اوج بهانه‌جویی‌های کاخ سفید برای مطرح کردن تهدید نظامی علیه کشورمان بود. مشخص است حضور سریع‌القلم نتوانست این رویکرد دولت بوش را تغییر دهد و در عین حال سکوت او و مسؤول مربوطه‌اش در آن زمان یعنی حسن روحانی درباره مباحث مطرح شده در اجلاس بیلدربرگ، نشانه آشکار ترجیح دادن اصول محرمانگی یک نهاد صهیونیستی بر قوانین موضوعه جمهوری اسلامی ایران و نامحرم دانستن مردم ایران است. 

کمتر کسی تصور می‌کرد بعد از قهرمانی استقلال در لیگ بیست‌و‌یکم، ناگهان این تیم با چالش انتخاب سرمربی مواجه شود اما رفتن ناگهانی فرهاد مجیدی، تیم قهرمان را در موقعیتی عجیب قرار داده است. صحبت از چند مربی خارجی که یکی از آنها اهل ترکیه است، شده اما پیگیری‌های اختصاصی خبرنگار ورزشی «وطن‌امروز» نشان می‌دهد باید حدود 90 درصد آمدن نکونام را قطعی بدانیم. 

سرمربی فصل گذشته فولاد تنها گزینه مورد نظر مدیریت استقلال است اما تردید نکونام از یک سو و آرام کردن فضای روانی هواداران استقلال از سوی مدیریت این تیم موجب شد نام چند مربی خارجی مطرح شود ولی حقیقت آن است که تا روز سه‌شنبه با هیچ گزینه خارجی ولو به صورت غیرمستقیم مذاکره‌ای نشده است. مصطفی آجورلو انتخابش را کرده و آن کسی نیست جز جواد نکونام. از این رو فعلا نام این مربی را با مداد روی کاغذ می‌نویسیم و می‌گوییم اگر اتفاق عجیبی رخ ندهد و نظرش در آخرین دقیقه عوض نشود، او سرمربی قطعی آبی‌ها در لیگ پیش رو خواهد بود.

 

* اما چه عواملی موجب شده نکونام کمی تردید کند؟ 

گزینه اصلی سرمربیگری تیم فوتبال استقلال با مسؤولان این باشگاه به توافقات ابتدایی رسیده اما هنوز مواردی وجود دارد که ممکن است امضای قرارداد رسمی را با کمی تاخیر مواجه یا کلا منتفی کند. هر چند این نخستین‌بار نیست که جواد نکونام به عنوان گزینه نشستن روی نیمکت استقلال مطرح می‌شود اما به نظر می‌رسد این بار شرایط متفاوت از گذشته است و توافقات نهایی هم شکل گرفته، هر چند هنوز برای امضای قرارداد مواردی وجود دارد که باید حل‌و‌فصل شود. کاپیتان اسبق استقلال و تیم ‌ملی و دارنده رکورد بیشترین تعداد بازی ملی در ایران در حالی در ۴۱ سالگی هدایت فولاد را بر عهده دارد که سوابق ارزنده‌ای در کارنامه نه چندان طولانی‌مدت مربیگری‌اش دارد که در آن صعود به لیگ برتر با نساجی و قهرمانی جام حذفی و قهرمانی سوپرجام با فولاد دیده می‌شود؛ و شاید مهم‌تر از این ۲ قهرمانی، صعود مقتدرانه با فولاد از مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا باشد. این کارنامه و سابقه استقلالی نکونام به همراه ارتباط او با تیم مدیریتی کنونی باشگاه باعث می‌شود با وجود فضاسازی و تخریب برخی افراد خاص در فضای مجازی، او نزدیک‌تر از همیشه به نیمکت آبی‌ها باشد. با این حال با وجود تمام گمانه‌‌زنی‌ها، هنوز درباره انتقال جواد نکونام از فولاد به استقلال چیزی رسمی نشده و قراردادی هم به امضا نرسیده است. نکونام پس از اتمام فصل برای استراحت به دوبی رفت و بر خلاف آنچه تصور می‌شود، هیچ نماینده‌ای از استقلال بابت مذاکره با او از تهران به امارات نرفت اما پیشنهاد همکاری استقلال به جواد نکونام رسیده و او موافقت ابتدایی خود را هم اعلام کرده، البته شرایط سخت مربیگری تیم قهرمان فصل بیست‌و‌یکم، نکونام را برای پذیرفتن این مسؤولیت سنگین مردد کرده است. اولین عامل تردید جواد نکونام برای پذیرفتن پیشنهاد استقلال به دفاع از عنوان قهرمانی آبی‌پوشان با لحاظ کردن حفظ آمارها و رکوردهای این فصل آنها باز می‌گردد. از آنجا که حفظ قهرمانی به مراتب دشوارتر از به دست آوردن آن است، نکونام بخوبی می‌داند کار او در این فصل به مراتب دشوارتر از کاری است که فرهاد مجیدی فصل قبل انجام داد. با این توضیح که حتی در صورت قهرمانی مجدد آبی‌پوشان هم شاید این تصور ایجاد شود که مربی جدید کاری فراتر از مربی قبلی انجام نداده است. دومین عاملی که شاید نکونام را برای پذیرفتن پیشنهاد آبی‌پوشان مردد می‌کند، حضور تیم فولاد در لیگ قهرمانان آسیاست. از آنجایی که فولاد با جواد نکونام صعود مقتدرانه‌ای از مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا داشته و در نخستین مرحله حذفی این مسابقات حریف الفیصلی عربستان شده است، پیروزی بر الفیصلی و صعود به جمع ۸ تیم برتر آسیا با فولاد، از دغدغه‌های جواد نکونام و یکی از عوامل مهمی است که در ذهن او برای پذیرفتن پیشنهاد وسوسه‌انگیز استقلال تردید ایجاد کرده است. با وجود این تردیدها، نکونام همچنان مهم‌ترین گزینه جانشینی مجیدی در استقلال است و ممکن است تا پایان هفته با پذیرفتن این پیشنهاد رسما سرمربی آبی‌پوشان شود. توافقات نهایی در این زمینه شکل گرفته و مسؤولان باشگاه استقلال هم در حال رایزنی با مدیران باشگاه فولاد هستند تا بتوانند شرایط حضور نکونام در تهران را فراهم کنند. برآورده کردن خواسته فولاد آخرین مانع حضور نکونام در استقلال است. با این حال به نظر می‌رسد مشکلی برای حضور «نکو» روی نیمکت آبی‌ها وجود نداشته باشد. 

***

گروه اقتصادی: آخرین گزارش اوپک نشان می‌دهد تولید نفت ایران در ماه آوریل با اندکی افزایش نسبت به ماه قبل از آن به 2 میلیون و 564 هزار بشکه در روز و قیمت نفت سنگین ایران به 106.28 دلار در هر بشکه رسیده؛ این در حالی است که در این مدت ایران همچنان با سخت‌ترین تحریم‌های اقتصادی روبه‌رو بوده است. به گزارش «وطن‌امروز»، افزایش بی‌سابقه تقاضای نفت در بازار‌های جهانی و عدم عرضه متناسب از طرف کشور‌های نفتی باعث شد تولید نفت جهان که سال ۲۰۲۰ میلادی درست در بحبوحه شیوع کرونا به حدود ۹۱ میلیون بشکه در روز رسیده بود، با افزایش تقاضا به 96.6 میلیون بشکه در روز برسد و رشدی حدود 6.2 درصدی را تجربه کند. 

تولید نفت ایران در سال ۲۰۲۰ میلادی 1.98 میلیون بشکه در روز بود. این میزان اکنون به بیش از 2.5 میلیون بشکه افزایش یافته است. پیش از این نیز رئیس‌جمهور اعلام کرده بود تولید و صادرات نفت ایران افزایش داشته و در زمینه صادرات این رشد به ۴۰ درصد می‌رسد. این میزان تولید بعد از بازگشت کامل تحریم‌ها به اقتصاد ایران و خروج یکجانبه آمریکا از برجام، در ۳ سال گذشته بی‌سابقه بوده است. 

 طبق گزارش برنامه‌ریزی تلفیقی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی، میزان مصرف نفت در پالایشگاه‌های داخلی در سال 1400 روزانه 1.715 میلیون بشکه بوده که این رقم در ۲ ماه گذشته تغییری نکرده است. در نتیجه، حاصل تفریق میزان مصرف داخلی نفت از میزان تولید برابر است با رقم صادرات نفت ایران در سال 1401. بدین ترتیب صادرات نفت ایران در سال 1401 حدود 850 هزار بشکه در روز بوده است. البته آمار اوپک، یک آمار برآوردی از میزان تولید نفت ایران است که همواره اعدادی کوچک‌تر یا مساوی تولید واقعی نفت ایران را عنوان می‌کند. به بیان دیگر رقم صادرات نفت ایران بیش از 850 هزار بشکه در روز است. به گفته جواد اوجی، وزیر نفت، میزان صادرات میعانات گازی ایران در طول دولت سیزدهم حدود 200 هزار بشکه در روز بوده است. بدین ترتیب مجموع صادرات نفت خام و میعانات گازی ایران به بیش از یک میلیون بشکه در روز می‌رسد. 

شایان ذکر است یکی از اهداف دولت سیزدهم از ابتدای روی کار آمدن، خنثی‌سازی تحریم‌ها و تقویت دیپلماسی اقتصادی بوده است. موضوع وابستگی درآمدهای دولت به فروش نفت، مساله‌ای نیست که در کوتاه‌مدت قابل تغییر باشد، بنابراین ضروری بود دولت‌ جهت مقابله با تحریم‌های ایالات‌متحده به سوی صادرات نفت از راه‌های مختلف و غیررسمی برود. بر اساس تخمین شرکت‌های ناظر بر صادرات و واردات نفت، صادرات نفت خام ایران در ماه‌های اخیر با وجود تحریم‌های آمریکا، برای نخستین ‌بار در ۳ سال گذشته به بیش از یک میلیون بشکه در روز رسیده است. شرکت‌های ناظر اعلام کرده‌اند بیشتر صادرات نفت ایران به مقصد چین انجام می‌شود. پیش از این دولت جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا درباره واردات نفت از ایران با چین صحبت کرده بود اما شرکت‌های چینی را برای این واردات تحریم نکرده است. پکن از آمریکا خواسته بود تمام تحریم‌های ایران را لغو کند و اعلام کرده بود با این تحریم‌ها مخالف است. 

 

* درآمد حاصل از افزایش فروش نفت در کجا صرف شده است؟

افزایش چشمگیر صادرات نفت ایران در دولت سیزدهم در حالی رقم خورده که درآمدهای نفتی آن نیز به طور کامل وصول می‌شود و بر خلاف دولت قبل هیچ پولی از محل صادرات نفت ایران بلوکه نشده است. وزیر نفت در برنامه صف اول درباره شیوه وصول درآمدهای نفتی ایران گفت: تمام درآمدهای نفتی در تاریخ مشخص آن وصول شده است. 80 درصد از درآمدهای نفتی را به صورت نقدی دریافت کرده‌ایم و مابقی نیز با دارو و کالاهای اساسی تهاتر شده است. ما بازارهای جدید و مشتریان جدیدی را برای فروش نفت ایران شناسایی کرده‌ایم. 

حال پرسش این است: اگر صادرات نفت ایران و وصول درآمدهای نفتی در دولت سیزدهم بیش از ۲ برابر شده است، پس چرا این موضوع در افزایش رفاه عمومی و توسعه زیرساخت‌ها دیده نمی‌شود؟ سال 1400 دولت دوازدهم سقف مصارف بودجه را به میزان 124 درصد افزایش داد که در مقایسه با سال‌های گذشته و سال 1401 یک افزایش بی‌سابقه است. این میزان افزایش، صرف پرداخت حقوق و دستمزد کارکنان دولت شده است به طوری که حدود 75درصد از کل مصارف بودجه به پرداخت حقوق کارمندان دولت اختصاص یافته است. 

هر چند در دولت سیزدهم مصارف بودجه تنها 9درصد افزایش یافته است اما این مشکل در یک سال قابل حل نیست و دولت همچنان درگیر پرداخت حقوق و دستمزدی است که در سال 1400 بدون پشتوانه مالی به میزان غیرمتعارفی افزایش یافت و خود یکی از عوامل اصلی ایجاد تورم بود. در نتیجه حجم کسری بودجه دولت و مصارف حقوق و دستمزد کارکنان دولت به قدری بالاست که تمام درآمدهای نفتی را می‌بلعد و دیگر سهمی برای ایجاد زیرساخت‌ها و افزایش رفاه عمومی باقی نمی‌ماند. 

***

دوشنبه هفته جاری رئیس مجلس شورای اسلامی، قانون ساماندهی صنعت خودرو را که در آن تاکید بر مجوز 5 ساله واردات خودرو شده است، به دولت ابلاغ کرد. بر اساس ماده ۴ این قانون که توسط محمدباقر قالیباف ابلاغ شد، وزارت صمت موظف به تنظیم آیین‌نامه واردات خودرو و تصویب آن شده است. 

۳۱ اردیبهشت سال جاری‌ بازه زمانی اجرای مصوبه سران قوا در سال ۹۷ درباره ممنوعیت واردات خودرو به پایان رسید و به گفته مسؤولان امر با منقضی شدن این مصوبه، شرایط برای واردات خودرو تسهیل شده و دست دولت برای واردات مدیریت‌شده باز است. در این زمینه، دوشنبه رئیس مجلس قانون مجوز 5 ساله واردات خودرو را برای اجرا به دولت ابلاغ کرد. آیین‌نامه واردات خودرو در حال تدوین بوده و هنوز نهایی نشده است؛ آیین‌نامه‌ای که در آن شرایط و نحوه واردات خودرو، قیمت‌ها، حجم موتور، همچنین عوارض تعیین شده برای واردات مشخص خواهد شد. هر چند مسؤولان بر جلوگیری از ورود خودروهای لوکس و گران‌قیمت و در مقابل واردات خودروهای اقتصادی نظر دارند که عموم جامعه بتوانند از آن بهره‌مند شوند اما هنوز اطلاع دقیقی از قیمت خودروهایی که اجازه ورود خواهند یافت در دسترس نیست، البته پیش‌بینی می‌شود عمده خودروها در بازه قیمتی 8 تا ۲۰ هزار دلار (بین ۳۰۰ تا ۵۰۰ میلیون تومان) وارد شوند که در کلاس اکونومی و اقتصادی و خودروهای با قیمت متوسط و ارزان دسته‌بندی می‌شوند. مسؤولان وزارت صمت معتقدند هر تصمیم قطعی نیازمند در نظر گرفتن شرایط روز است و به‌ طور قطع همه جوانب و همچنین برخی ملاحظات باید در آن لحاظ و نباید با عجله تهیه شود. با این حال، در ماه‌های گذشته که صحبت از پایان ممنوعیت واردات خودرو به میان آمد تا همین امروز، شاهد شکل‌گیری شایعات مختلف در بین مردم، فعالان اقتصادی و همچنین فضای مجازی هستیم که همین مساله به التهابات در آشفته‌بازار خودرو دامن ‌زده است. 

 

* لزوم تدوین دستورالعملی جامع و مانع

رئیس انجمن واردکنندگان خودرو می‌گوید: از آنجا که هنوز دستورالعمل واردات خودرو به کشور مشخص نشده، واردکنندگان نیز اقدامی عملی برای واردات انجام نداده‌اند. مهدی دادفر افزود:‌ با این حال پایش بازارهای مختلف منطقه و کشورهای اروپایی از سوی واردکنندگان انجام می‌شود. وی درباره مشخص نشدن دستورالعمل واردات خودرو هم تصریح ‌کرد: در صورت عدم تسریع در ابلاغ دستورالعمل که جامع و مانع باشد، بازار ملتهب‌تر خواهد شد.  دادفر تاکید کرد: این دستورالعمل باید پاسخگوی همه نیازهای بازار بوده و بتواند عقب‌ماندگی در عرضه و تورم در ارزش را منطبق با درآمد آحاد جامعه جبران کند، در غیر این صورت چیزی جز وقت تلف کردن نخواهد بود. 

 

* قیمت خودروهای خارجی ثابت است

رئیس اتحادیه نمایشگاه‌داران خودروی تهران می‌گوید: در بازار خودروهای خارجی با وجود پایان ممنوعیت واردات، از آنجا که هنوز دستورالعمل و جزئیات واردات مشخص نشده، هیچ تحرک خاصی را شاهد نیستیم؛ بر این اساس هم قیمت‌های اعلامی فروش بالاست و هم عده‌ای برای حفظ ارزش پول‌شان اقدام به خرید می‌کنند. سعید موتمنی اضافه ‌کرد: در ۱۰ سال گذشته قیمت جهانی انواع خودرو تغییر چندانی را تجربه نکرده است و اینکه عده‌ای عنوان می‌کنند قیمت خودروی خارجی افزایش داشته، مربوط به بازار است و نه قیمت فروش شرکت‌ها. 

 

* شماره‌گذاری با تأیید سازمان استاندارد

بنا بر این گزارش، قانون ساماندهی صنعت خودرو ابتدا با اشکالات و ایرادات هیات عالی مجمع تشخیص مصلحت نظام مواجه شد اما با پیگیری مجلس در نهایت مجمع نیز آن را تصویب کرد. بر اساس مواد ۵، ۶ و ۷ این قانون، تکالیف و الزامات جدیدی برای ارتقای کیفیت خودروهای تولید داخل به دولت ابلاغ شده است. از جمله شماره‌گذاری خودروها منوط به تایید سازمان استاندارد شده و همچنین عدم اعلام قیمت تمام شده خودرو به شورای رقابت جرم محسوب شده است. 

مهدی گرگانی: آمریکایی‌ها در شرق آسیا دستبردار نیستند و همچنان در حال تحریک و تنش‌زایی بر سر مساله تایوان هستند. مجموعه تحولات مرتبط با تایوان از بسیاری جهات شبیه تحولات اوکراین است که در نهایت به حمله نظامی روسیه به این کشور ختم شد. 

بیایید کمی تحولات منتهی به جنگ در اوکراین را مرور کنیم. مردم اوکراین سال ۲۰۱۴ تحت تاثیر اندیشه‌ها و رهنمودهای غرب و در چارچوب انقلاب‌های رنگی آمریکا، علیه دولت وقت کی‌یف دست به اعتراض و شورش زدند و یک دولت غربگرا را روی کار آوردند. دولت روسیه در واکنش به سقوط دولت قانونی اوکراین، شبه‌جزیره کریمه را که زمانی متعلق به خاک اتحاد جماهیر شوروی بود و هشداری به دولت غربگرای این کشور بود از طریق برگزاری یک همه‌پرسی به خاک خود ضمیمه کرد. 

دولت اوکراین در ادامه نه‌ تنها تلاشی برای کاهش تنش‌های فزاینده با همسایه شرقی خود نکرد، بلکه با وعده‌های آمریکا به اتکای حمایت‌های همه‌جانبه واشنگتن سیاست‌های تحریک‌آمیز بیشتری را در قبال مسکو در شرق اوکراین دنبال کرد. در نهایت آمریکا و اروپا نه ‌تنها به وعده‌های خود مانند پیوستن اوکراین به ناتو و اتحادیه اروپایی و حمایت‌های همه‌جانبه سیاسی و نظامی از اوکراین در برابر روسیه عمل نکردند، بلکه اوکراین را به سمت جنگی ویرانگر هل دادند و پشت آن را هم خالی کردند. 

دوستی خاله خرسه آمریکا را اکنون در موضوع تایوان نیز شاهدیم. در حالی ‌که سیاست ثابت واشنگتن در قبال تایوان «سیاست چین واحد» و به رسمیت شناختن این شبه‌جزیره به عنوان بخشی از سرزمین اصلی چین است اما آمریکا طی سال‌های گذشته بارها با سفر مقامات رسمی این کشور به تایوان، ارسال سلاح و تجهیزات و اعزام ناوگروه‌های مختلف به تنگه تایوان درصدد تنش‌آفرینی برآمده است. جو بایدن، رئیس‌جمهور ایالات متحده اخیرا در سفر به منطقه بر حمایت نظامی از تایوان در برابر چین تاکید کرد. سناتور «تامی داکورث» که بتازگی برای اعلام حمایت همه‌جانبه به تایوان سفر کرده بود نیز گفت کشورش در کنار تایوان ایستاده است و حمایت «فوق‌العاده» قانون‌گذاران آمریکایی از این جزیره وجود دارد. 

مقامات آمریکایی در طول سال‌های گذشته نیز بارها بر حمایت همه‌جانبه نظامی از اوکراین در برابر روسیه تاکید کرده‌اند. با این حال در زمان عمل، غیر از ارسال تسلیحات سبک و چند فقره تحریم، اوکراین را تنها رها کردند. در حالی ‌که رئیس‌جمهور اوکراین بارها خواستار ارسال تسلیحات تهاجمی شده است، رئیس‌جمهور آمریکا گفت واشنگتن تسلیحاتی که بتواند خاک روسیه را هدف قرار دهد به اوکراین نخواهد داد. 

به نظر می‌رسد مقامات تایوانی از تجربه اوکراین درس نگرفته‌اند و به جای تنش‌زدایی به دنبال تنش‌زایی با پکن هستند. «تسای اینگ ون» رئیس‌جمهور تایوان اخیرا بر تقویت روابط نظامی و امنیتی با ایالات متحده تاکید کرده و گفته واشنگتن در حال برنامه‌ریزی برای «همکاری» بین گارد ملی این کشور و ارتش تایوان است. 

رئیس‌جمهور تایوان گفته با تقویت همکاری بین گارد ملی آمریکا و ارتش تایوان، به دنبال تعمیق روابط امنیتی در مواجهه با «تهدید رو به رشد چین» است. 

هنری کیسینجر 99 ساله، سال 2014 در یادداشتی که توصیه‌ای به مقامات اوکراینی بود، نوشت: آیا اوکراین در عاقبت امر به شرق ملحق می‌شود یا غرب؟ آیا واقعا تنها راه‌حل برای آنکه اوکراین بقای خود را حفظ کند و شاهد پیشرفت و کامیابی باشد، این است که یا به دامن شرق بپیوندد یا غرب و مانند پاسگاه مرزی دورافتاده علیه طرف مقابل رفتار کند؟ نه! هرگز اینطور نیست. اوکراین می‌تواند پلی میان شرق و غرب باشد. 

در نهایت اوکراین گزینه موازنه قوا و بی‌طرفی را انتخاب نکرد و قربانی منافع آمریکا برای مقابله با روسیه در شرق اروپا شد. در تایوان نیز اکنون شرایط مشابهی برقرار است. به صورت خیلی ساده، آمریکا قصد دارد برای مقابله با رشد فزاینده نظامی چین و سد کردن پیشرفت‌های اقتصادی این کشور، تایوان را قربانی کند. آیا مقامات تایوانی از نیات آمریکا در تنش‌زایی در شرق آسیا آگاهند؟

محمد سلحشور: تصمیمات سیاسی مردم در هر برهه‌ای از تاریخ نسبتی جدایی‌ناپذیر با فهم آن مردم از آینده خویش دارد. مردمی که مسیر آینده را برای خود روشن می‌بینند، با عزم و انگیزه بیشتری سعی می‌کنند از فرصت‌های کنونی‌ برای رقم زدن آن آینده بهره ببرند و متقابلا مردمی که امید به آینده را از دست داده باشند، بیش از پیش تصمیمات سیاسی خود را با اکنون‌زدگی پیش می‌برند. بر همین اساس یکی از پیش‌شرط‌های ضروری برای مهار قدرت مردم در هر زمان و مکانی، حمله به آینده آنان و ناامید کردن‌شان از این آینده است؛ آنچنان که خط ثابت رسانه‌های ضدانقلاب در سال‌های اخیر همواره معطوف به ناامید کردن نسل جوان از آینده کشور است. به همین خاطر امروز انقلابی‌گری نسبتی مستقیم با امید به آینده دارد. 

بیانات حکیمانه رهبر انقلاب در سی‌و‌سومین سالگرد ارتحال بنیانگذار کبیر جمهوری اسلامی را می‌توان از جهات مختلف مورد بررسی و ارزیابی قرار داد. با این حال یکی از محوری‌ترین مواضع ایشان در سخنرانی مذکور را باید امیدواری به آینده به عنوان میراثی از مکتب امام خمینی(ره) دانست. ایشان در این سخنرانی با اشاره به ابعاد همچنان ناشناخته شخصیت امام خمینی گفتند: با وجود حرف‌ها و نوشته‌های فراوان درباره آن حکیم هدایتگر، ناگفته‌ها درباره عظمت و قدرت شخصیتی و رهبری او بسیار است و نسل جوان که امام را بدرستی نمی‌شناسد، برای ایفای مسؤولیت ملی و انقلابی و برداشتن گام دوم انقلاب و اداره بهینه کشور، باید درس‌های پیش‌برنده و تعیین‌کننده مکتب امام را بیاموزد تا با اطمینان به ‌سوی آینده درخشان کشور گام بردارد. رهبر انقلاب در ادامه «پاکی و پرهیزکاری»، «معنویت و حالات عرفانی»، «شجاعت»، «حکمت و عقلانیت»، «محاسبه‌گری»، «امید به آینده»، «صداقت»، «وقت‌شناسی و نظم»، «توکل و اطمینان به وعده الهی» و «اهل مبارزه بودن» را به عنوان برخی صفات شخصی امام خمینی(ره) برای جوانان تبیین کردند. 

تاکید بر «امید به آینده» به عنوان خصیصه‌ای مهم از مکتب انسان‌ساز امام خمینی(ره) را باید یکی از شاخص‌های جریان انقلابی در گام دوم انقلاب دانست امروز دفاع از امید و امکان‌پذیر دانستن تغییر، پادزهری بر جوسازی مسموم رسانه‌های غربی علیه افکار عمومی مردم کشورمان است. در این میان هر قرائتی از انقلاب و انقلابی‌گری که مروج ناامیدی و منادی انسداد برای تغییر شرایط باشد، یقینا قرائتی انحرافی از مسیر انقلاب به حساب می‌آید. 

حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای روز دوشنبه 16/۳/1401 با حضور در کنار پیکر مرحوم حجت‌الاسلام سیدمحمود دعایی ضمن قرائت فاتحه، بر آن یار دیرین حضرت امام خمینی(ره) نماز میت اقامه کردند. در این مراسم جمعی از خانواده و بستگان مرحوم حجت‌الاسلام دعایی نیز حضور داشتند. 

حجت‌الاسلام سیدمحمود دعایی از مبارزان قدیمی نهضت و انقلاب اسلامی و از همراهان امام خمینی رحمت‌الله علیه در زمان تبعید ایشان در نجف بود. 

وی اوایل سال ۱۳۵۸ به عنوان سفیر جمهوری اسلامی ایران در عراق انتخاب شد و از اردیبهشت ۱۳۵۹ با حکم امام رحمت‌الله علیه به‌ عنوان سرپرست مؤسسه اطلاعات منصوب شد. 6 دوره نمایندگی مجلس شورای اسلامی از دیگر سوابق این روحانی فروتن و ساده‌زیست است که عصر یکشنبه ۱۵ خرداد ۱۴۰۱ به لقاءالله پیوست. 

رهبر حکیم انقلاب روز دوشنبه نیز با صدور پیام تسلیت درگذشت حجت‌الاسلام سیدمحمود دعایی، ضمن اشاره به صفا، سلامت نفس و ارادت عمیق و راسخ وی به امام بزرگوار و انقلاب، تفضلات الهی را برای آن مرحوم مسالت کردند.